t. 730 136 174 kancelaria@smw.legal

NOWE DEFINICJE NAPOJÓW SPIRYTUSOWYCH

PRZEDSIĘBIORCÓW CZEKAJĄ DUŻE ZMIANY W PRZEPISACH

Od 25 maja 2021 r. weszły w życie regulacje zawarte w unijnym rozporządzeniu nr 2019/787 dotyczące napojów wysokoprocentowych. Podmioty działające rynku będą musiały zmierzyć się z dużymi zmianami, jednolitymi dla całej Unii Europejskiej. Przepisy będą regulować nie tylko napoje spirytusowe, lecz także wszystkie rodzaje żywności, które w prezentacji i etykietowaniu zawierają nazwy tych napojów.

Coraz bardziej restrykcyjne przepisy precyzyjnie określają granice, które wytwórcy muszą przestrzegać. Dotychczas nazwy wyrobów alkoholowych mogły nieznacznie różnić się w zależności od kraju członkowskiego. Zamiarem wspomnianego rozporządzenia jest szczegółowe ujednolicenie definicji 44 napojów spirytusowych, aby były one jednorodne dla konsumenta bez względu na to, w którym kraju UE dokonuje zakupu.

Wyszczególnione w akcie prawnym kategorie są nazwami prawnymi napojów spirytusowych. Napoje spełniające wymogi kategorii określonych w dyrektywie są wprowadzane do obrotu pod swoją nazwą prawną. To oznacza, że producent nie może wprowadzić innej nazwy dla produktu, który spełnia wymogi dla konkretnej kategorii.

Przykładowymi kategoriami napojów spirytusowych, szczegółowo określonymi w rozporządzeniu są m.in. rum czy wódka. Te wyroby, które nie spełniają żadnej definicji w świetle wprowadzonych wymagań, będą stosowały określenie „napój spirytusowy” jako swoją nazwę prawną. Właśnie taka nazwa musi widnieć na etykiecie i nie można zamienić jej na żadną inną. Jeżeli natomiast dany wyrób kwalifikuje się do więcej niż jednej kategorii napoju spirytusowego, może być sprzedawany pod kilkoma nazwami, które są określone dla tej kategorii.

Rozporządzenie określa także stosowanie oznaczeń geograficznych produktów. Te ostatnie mogą być wykorzystywane przez producentów zgodnie z odpowiednią specyfikacją produktu, wskazującą m.in. na pochodzenie z państwa, regionu lub miejsca na danym terytorium – w przypadku, gdy określona jakość, renoma lub inne cechy napoju spirytusowego zasadniczo wynikają z jego pochodzenia geograficznego.

Uwzględnianie na etykietach oznaczenia geograficznego produktu wiąże się również z koniecznością dokonania formalnej rejestracji poprzez złożenie wniosku. Wymagane jest oświadczenie państwa członkowskiego, że taki wniosek został uznany za spełniający wymogi określone w rozporządzeniu i przepisach przyjętych na jego podstawie.

Wspomniane ograniczenia i nowe obowiązki stanowią tylko część regulacji, którym muszą podporządkować się producenci napojów alkoholowych. Obecnie najważniejszym, a zarazem sprawiającym największe problemy wymaganiem jest odpowiednie etykietowanie napojów spirytusowych.


następny artykuł