WYŻSZY POZIOM OCHRONY KONSUMENTÓW
Dyrektywa 2020/1828 w sprawie powództw przedstawicielskich wytaczanych w celu ochrony zbiorowych interesów konsumentów i uchylająca dyrektywę 2009/22/WE weszła w życie 24 grudnia 2020 r. Państwa członkowskie mają czas do 25 grudnia 2022 r. na implementację przepisów.
Akt prawny dotyczy organizacji konsumenckich, rzeczników konsumentów, Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, przedsiębiorstw zawierających umowy z konsumentami oraz samych konsumentów. Cel dyrektywy to przyczynienie się do funkcjonowania rynku wewnętrznego i zapewnienie wysokiego poziomu ochrony konsumentów poprzez umożliwienie upoważnionym podmiotom reprezentującym zbiorowe interesy konsumentów wytaczania powództw przedstawicielskich, zarówno o zasądzenie środków nakazujących zaprzestanie szkodliwych praktyk, jak i środków naprawczych przeciwko przedsiębiorcom naruszającym przepisy prawa UE.
Dyrektywa znajduje zastosowanie do powództw przedstawicielskich wytaczanych przeciwko przedsiębiorcom za naruszenia przepisów prawa UE. Implementacja rozwiązań przyjętych w dyrektywie do prawa polskiego wymaga zmiany przepisów dotyczących ochrony zbiorowych interesów konsumentów, takich jak zmiana trybu wszczynania postępowania w sprawie ochrony zbiorowych interesów konsumentów, czy powołanie podmiotów przedstawicielskich, które będą upoważnione do wytaczania powództw przedstawicielskich.
Wpływ dyrektywy na interesy przedsiębiorców można rozpatrywać na różnych płaszczyznach. Po pierwsze, dyrektywa swoim zakresem obejmuje nie tylko ogólne prawo konsumenckie, ale też takie obszary jak: ochrona danych, usługi finansowe, podróże i turystyka, energia, telekomunikacja, środowisko i zdrowie, komunikacja.
Ponadto, dyrektywa zapewnia ujednolicony model powództw przedstawicielskich we wszystkich państwach członkowskich. Chroni interesy konsumentów przed szkodami masowymi (zbiorowymi) niezależnie od miejsca siedziby przedsiębiorcy. Tym samym wyróżnia się transgraniczne powództwo przedstawicielskie, jak i krajowe.
Dalej, dyrektywa chroni przed nieuzasadnionym wytaczaniem powództw, gdyż wprowadza zasadę „przegrany płaci”. Strona przegrana pokryje koszty postępowania, co jednocześnie ochroni przedsiębiorców przed bezpodstawnymi procesami sądowymi.